15- باز باران!

باران،

زمزمه ی خیس خیابان ...

چترهای بسته

شیطنت قطره ها ...

دلی که یاد شده،

ممنون، باران.

پ.ن1: ممنون که دلتنگی ها را حواست هست. آن هم از آن نوع هایش! ممنون که آمدی و خدا رو شکر.

پ.ن2: و می دانم که این دلتنگی ها یکی، دوتا نبوده! و حواسم هست که "هر کس از ظن خود شد یار من ..." ولی باز هم ممنون :)

پ.ن3: از دیشب و نیمه شب و سحر و صبح زود این پست گیر کرده بود. کجایش را نمی دانم؟!؟ هنوز هم گیر است!!! نشد آن چیزی که می خواستم. ولی حسم خوب است . . .

 

نکته نوشت: شاید بعدا در این مکان عکسی درج شود!