"اصول" ، اصولا چیز خوبی است!
بر پایه ی همین اصول هاست که می توان حرفی برای گفتن داشت. یعنی می توانی انچه را که می خواهی انتقال بدهی، تعریف کنی. شاید بتوان گفت، اصول همان مفاهیم ابتدایی و اولیه هستند که اگر نباشند نمی توان خط و مرزها را مشخص کرد! و مشکل اصلی "اصول" هم به همین خط و مرزها بر میگردد البته!!
اگر بخواهی رشد کنی، پرواز کنی و چیزهای جدید کشف کنی، باید خط و مرزها را ندید بگیری وگرنه می افتی در یک سیکل بی فایده! و در چارچوبی که برای خودت ساخته ای گیر می کنی و نمی توانی جدیدها را حس کنی ...
و خوب بدیهی است که نمی توان به کل منکر "اصول" شد. چرا که اگر از بیخ و بن همه چیز را بی خیال بشوی، باید برگردی سر خانه ی اول و تازه دوباره خودت مفاهیم را تعریف کنی تا بتوانی به زبان مشترکی برای بیان دانسته هایت پیدا کنی! که این کار برای هر آدمی عمر نوح را می طلبد و چه بسا عمر نوح هم کم باشد، اگر بخواهی "اصول" همه ی اصول هایی که می دانی را دربیاوری؟!؟!؟!
البته گاهی مجبور می شوی جایی را دستکاری کنی، اضافه و کم کنی، یا شاید اصلا درطی زمان خودش اضافه و کم شود به اجبار خاصیت فرسایشی زمان.* و خوب نمی توانی یک لنگه پا بایستی که من جلوی تغییرات را می گیرم!
نمی توانی
زمان قدرتمندتر از این حرف هاست.
حتی معلم سخت گیر ادبیات هم نتوانست معنای رعنا را باز گرداند یا خیلی از چیزهای دیگر!!!
اما باید اصلی ها را حفظ کرد، هرچند سخت، حداقل برای خودت حفظشان کنی تا زمانی که به درستی شان ایمان داری ...
*: درست مثل "سیم لام"!
