دو، دوتاهایش که چهارتا نمی شود،
از بیخ و بن می زند زیر همه چیز.
غوغا می کند که این چه وضعی است؟ این معادله های بیخود را به خوردمان داده اند.
اصلا کلاه گذاشته اند سرمان با این معادله ها.
معادله ای وجود ندارد. بیایید این هم سند و مدرک. و لیستی از دو،دوتاهایش را می گذارد جلو که 4 تا نشده اند!!!
حالا نمی اید بگوید که قبل از این که این دو های بیچاره را بیاورد سر این معادله، سر چه معادله هایی، چه بلاهایی که سرشان نیاورده و اخر کار آش و لاش اورده شان سر این معادله ی شناخته شده که برایش 4 درست کنند!!!
حالا نه از معادله های قبلی حرفی می زند و نه از معادله های بعدی خبر دارد! فقط صدای های و هویش گوش فلک را پر می کند.
و البته صدایش را هم در نمی اورد که همین معادله دو، دو تا، چهارتا قبلا هم درست کار نکرده. منتها برعکس شده. یعنی دو، دوتایش مثلا 8 تا شده!
این اشتباهات خوشایند ممکن است پیش بیاید و بالاخره کاری است که شده و اصلا شانس به او رو آورده!!! حالا نمیداند این هم برمیگردد به معادله های قبلی و البته جاهاییش هم ربط دارد به معادله بعدی که با قوانینی که جلو رفته حتما باید به معادله بعدی برسد و می رسد. حالا می خواهد بفهمد یا نه. فرقی نمی کند. وارد معادله می شود چه بداند که وارد معادله شده چه نداند. خواسته و ناخواسته حلش هم می کند!!!
